Şubat 2007
Ömrü boyunca 'harb’i değil, ‘muharebe’yi kazanmayı hedeflemiş bendenizin ‘harb’in kaybedilmesinden ötürü hissesine düşen ızdırabın, yârinin içine atıldığı o büyükçe ateş ormanını söndürebilmek için ağzıyla su taşıyan küçük serçenin ızdırabından daha az olmadığı itirafını, bu buruk vedâ yazısının sonuna iliştirilmesi gereken, ve ne yazık ki bir türlü dinmek bilmeyen mevsimsiz yağmurlar yüzünden mürekkebi akmış bir pusula hâlinde, dîvanesi olduğum o metruk yolun kenarcağızına, önleyemediğim bir hüzün ve sarartmayı beceremediğim bir utanç içinde terkediyorum.
Hüve’l-Bakî
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder